เต่าตกสวรรค์
เต่าตกสวรรค์
พระเถระรูปหนึ่งถึงวิมุติ กิเลสหลุดล่วงพ้นไม่หม่นหมอง
รัศมีมากมายน่าหมายมอง ท่านนำร่องรุดหน้าทั้งฟ้าดิน
ไปสวรรค์ชั้นฟ้านำมากล่าว ถึงเรื่องราวสิวิไลในโกสินทร์
วิมานทองรองเรืองในเมืองอินทร์ เต่าได้ยินอยากแล่นไปแดนบน
ของับชายจีวรเพื่อจรขึ้น หวังครึกครื้นพื้นเพที่เวหน
พระเถระสั่งเต่า เจ้าต้องทน อย่ามืดมนโมหาโกรธาใคร
จงระงับยับยั้งระวังปาก อย่าพูดมากโมเมทำเฉไฉ
ใครว่ากล่าวเจ้าต้องอดสะกดใจ หุบปากไว้ให้ตนไม่หล่นตาย
เต่าก็รับงับผ้าพระพาเหาะ ตะลุยเลาะอัปสรเมื่อตอนสาย
เทพธิดาพากันทำสั่นกาย ว่าตัวร้ายเรือดเกาะหัวเราะกัน
เต่าได้ฟังดังนั้นก็พลันเดือด มาว่าเราเป็นเลือดเหมือนเชือดฉัน
เหมือนเจ็บกายหลายเท่าถูกเกาทัณฑ์ อ้าปากพลันพลางด่าให้ห่ากิน
พออ้าปากจากผ้าถลาล่อง หงายกระดองโดนโหดที่โขดหิน
รอยยังมีเรื่อยมาเป็นอาจิณ ไม่ลดลิ้นลงบ้างจึงปางตาย
จึงขอร้องเราท่านฐานมนุษย์ จงยั้งหยุดวาจาอย่าเหลือหลาย
ไม่ควรพูดก็อย่าพูดหยุดภิปราย อย่าหลังลายคล้ายเต่าดังกล่าวเอย.
